Voor alles is een eerste keer
Iets voor de eerste keer doen…als baby en als klein kind doe je heel veel voor het eerst.
Voor het eerst lachen, kruipen, staan, vallen. Wat later voor het eerst naar school, fietsen, (rol)schaatsen, de eerste keer avondvierdaagse, noem maar op… Brommer rijden, auto rijden. Maar als je ouder wordt doe je steeds minder vaak iets voor het eerst. Op zich niet zo gek want je hebt in je leven al heel veel voor het eerst gedaan.
Wanneer heb jij voor het laatst iets voor het eerst gedaan? En hoe vaak doe jij iets voor het eerst? Vaak leven we zo in de waan van de dag en zitten we vast in patronen en gewoontes, dat we geen nieuwe dingen meer doen. Dat is op zich best jammer. Iets nieuws doen geeft positieve input en uitdaging. Maar het kan natuurlijk ook spannend voelen, je kan falen en ohohoh…wat vinden anderen ervan. Het “doe maar gewoon dan doe je gek genoeg” syndroom. Wie is er niet groot mee geworden. Haha.
Tóch is het goed voor je om nieuwe dingen te doen en ervaren. Oók wanneer het een uitdaging voor je is. Uit de waan van de dag ervaar je het echte leven…vind ik dan! 🙂
Zo ging ik vorig weekend voor het eerst een boomstam zagen met de motorzaag…en al het werk dat daarna komt.
En wat betreft het: ohohoh wat vinden anderen ervan…nou mijn man vond het maar niks. “Dat is geen vrouwen werk en het zijn gevaarlijke machines.” Ja dus? 😉
Van de opmerking “het is geen vrouwen-werk” word ik alleen maar fanatieker om het te willen haha (iets met tegendeel bewijzen ofzo) En waarom zou een vrouw niet met een gevaarlijke machine kunnen werken? Ja, ik weet dat er vrouwen zijn die dat ding niet eens vast kunnen houden vanwege het gewicht. Maar zo’n vrouw ben ik niet. Ik heb altijd fysiek werk gedaan dus ben wel wat gewend. Anyway….hieronder het verhaal van mijn boom-zaag-avontuur!
Afgebroken en bot
Het had de dag ervoor ’s avonds en ’s nachts gestormd, geregend én fiks ge-onweerd.
De grote tak bleek niet helemaal gezond te zijn en had door de storm al een oplawaai gehad en vervolgens was hij door het gewicht van al het water op zijn takken en bladeren ergens begin van de middag bezweken.
Afgebroken van de stam van de pruimenboom die hem tot dan toe altijd vol trots gedragen had.
Zeker de helft van de grote tak lag over het hek bij de buren in de tuin. Het waren ook de buren die het ons kwamen vertellen. Wij wisten nog van niks.
Het hek, harmonica gaas en 1 paal, waren onder het gewicht van de tak bezweken. De paal was net boven de grond afgebroken en het gaas was in elkaar gedrukt en de bovenlijn gebroken.
Werk aan de winkel dus. De buren boden aan om te helpen zagen maar Wijnand ging het redden. De motorzaag werd gehaald en we gingen aan t werk. Het had in de helft van de tijd gekund maar de zaag was zo bot als…(thuis werd er dan: ‘ als sinterklaas zijn kont’ gezegd maar ik zal t netjes houden…) boter.
Het kostte dus wat meer inspanning maar uiteindelijk hadden we het hele zooitje van het hek af en aan onze kant in de tuin liggen. Het buurmeisje was zo lief om elk takje dat er nog aan hun kant lag aan mij aan te geven en zo zag je er al bijna niets meer van dat er een grote tak hun tuin binnen was komen vallen.
Alleen die paal…ja, die staat nu nog scheef maar t hek is gerepareerd. Het plan is om er een paal naast te zetten. Maar voor wanneer dat plan op de agenda staat…lijkt niemand nog te weten.
Zelluf doen...
De takken lagen op een grote hoop onder de pruim. Het gras stond inmiddels al een halve meter hoog er omheen en er tussen. Maar met een botte ketting kwamen we niet ver.
Ik was het zat en wilde er wat mee. Anders doe ik het zelf wel. Moet kunnen. Maar ja…ook ik kwam met een botte ketting nergens en dus moest ik geduld hebben. Geduld én initiatief. Uiteindelijk stonden we samen in de winkel waar de kettingen verkocht werden en kochten we 2 nieuwe.
Ondertussen had het idee zich vast in mijn hoofd genesteld dat ik het wilde doen. Manlief was druk en leek totaal geen haast met het opruimen van de takkenzooi.
Maar ja…een ketting vervangen…? Ik had geen instructie boekje kunnen vinden en daarbij: mannen en hun machines…dat is hier ook wel een dingetje. Dus leek het mij geen goed plan om dat zelf te gaan proberen. Met het instructie erbij: ja maar zonder toch maar niet.
Maar het leek me zo leuk dat hij op een middag buiten zou komen en ik zou kunnen zeggen tadaaa…. ik heb de tak in stukken gezaagd. Maar dat ging ‘m dus niet worden.
Uiteindelijk heb ik het gewoon maar gevraagd. Of ik de tak mocht zagen. En na een iets langere stilte hoorde ik een ja. Niet een juichende ja met blijdschap maar het mocht. Het duurde nog anderhalve week voordat ik er uiteindelijk tijd voor had maar toen gaf ik aan te willen gaan zagen.
Ik kreeg uitleg over hoe gevaarlijk dat apparaat wel niet was…en het starten dat deed hij voor het gemak. (en de veiligheid 😉 )
Daar ging ik hoor, met dat woeste apparaat. Het ging prima gelukkig. Ik ben redelijk sterk qua armen en rug dus ik kon het woeste gevaarte in bedwang houden.
Na het zagen was t hout natuurlijk nog niet klaar voor de kachel…dus ook dat ging ik voor t eerst van mijn leven doen: kloven. Met zo’n enorme bijl. Ook dat ging zonder bloed of verlies van ledematen! Uiteraard heb ik die bijl 100 keer meer neer laten dalen dan nodig. Maar ja…mis is mis!
De volgende dag verwachtte ik spierpijn te hebben maar behalve de wat stijve spieren in mijn schouders, heb ik geen last gehad. Ik zeg missie geslaagd!
Van dit kleine beetje hout heb ik het in ieder geval al 3x warm gehad…op een warme dag in juni….
Klik op de foto’s voor een vergroting. Op de 5e foto is alleen het nog donkere hout wat ik gedaan heb. Links zie je een “houten trappetje” gestapeld, dat is voor onze katten. Op de laatste foto zie je de doorgang die wij voor hen maakte toen we de rest dicht gingen maken voor de hond. Dat witte zijn kattenharen. 🙂
Let's connect!
Volg Free by Nature op Instagram